این دارکوب ها خسته نمی شوند، به کارشان ایمان دارند و

تا وقتی که پیروز نشوند دست از آن نوک زدن های مکرر

بر نمی دارند،سردرد نمی شوند،کلافه نمی شوند اما ما را

کلافه می کنند!

دارکوب های طبیعت ،اگر لانه می سازند و زندگی تازه ای

خلق می کنند،دارکوب های زندگی فقط یک حفره سیاه ،

خلق می کنند و بعد می روند سراغ درخت زندگی یک نفر دیگر و

خلق یک حفره دیگر!

این همه به روان آدم های دیگر نوک نزنیم،نیش نزنیم،

درون درخت زندگی آدم ها،حفره سیاه خلق نکنیم،

ایمان آنها را ندزدیم.

بگذاریم شادمان زندگی کنند و زنده بمانند.

                    ما دارکوب نیستیم،انسانیم.