پیمانه محبت
من بنده تمام آدم هایی هستم که دینشان محبت کردن است.*
اما زندگی به من آموخت که محبت هم باید اندازه و مقدار داشته باشد، به مانند همه چیزهای دیگر در دنیا.
هر آدمی باید به اندازه ظرفیت روح و افکارش از چشمه محبت دیگران سیراب شود.
یک نفر با یک دانه شیرینی دلش زده می‌شود و دیگری با یک جعبه.
قبل از احساس حماقت کردن، قبل از حس پشیمانی از محبت‌هایی که کرده‌ایم و قبل از سرزنش خودمان، این را باید به خاطر بیاوریم که ...
*✅ ما در محبت کردن مرتکب هیچ اشتباهی نشده‌ایم، ما فقط به پیمانه روح آدمها دقت نکرده‌ایم.*
آنقدر در پیمانه کوچک وجود بعضی از افراد محبت ریخته‌ایم که مدت‌هاست لبریز شده است و سهم آدم‌های دیگر را هم اسراف کرده‌ایم.
* بنابراین آن درس بزرگی که باید یاد بگیرم فراموشی محبت کردن نیست؛ بلکه باید بیاموزیم به اندازه‌ی ظرفیت آدمها به آنها لطف و محبت کنیم.*