استادى از شاگردانش پرسید: چرا ما وقتى عصبانى هستیم داد می‌زنیم؟ چرا مردم هنگامى كه خشمگین هستند صدایشان را بلند می‌كنند و سر هم داد می‌كشند؟
 
شاگردان فكرى كردند و یكى از آنها گفت: چون در آن لحظه، آرامش و خونسردیمان را از دست می‌دهیم. 
 
استادپرسید: این كه آرامش مان را از دست می‌دهیم درست است

امّا چرا با وجودى كه طرف مقابل كنارمان قرار دارد داد می‌زنیم؟

آیا نمی‌توان با صداى ملایم صحبت كرد؟

چرا هنگامى كه خشمگین هستیم دادمی‌زنیم؟ 

 
شاگردان هر كدام جواب‌هایى دادند امّا پاسخ‌هاى هیچكدام استاد را راضى نكرد... 
 
سرانجام او چنین توضیح داد: هنگامى كه دو نفر از دست یكدیگر عصبانى هستند،قلب‌هایشان از یكدیگر فاصله می‌گیرد.

آنها براى این كه فاصله را جبران كنندمجبورند كه داد بزنند. هر چه میزان

عصبانیت و خشم بیشتر باشد، این فاصله بیشتر است و آنها باید صدایشان

را بلندتركنند.  


سپس استاد پرسید: هنگامى كه دو نفر عاشق همدیگر باشند چه اتفاقى

می‌افتد؟ 
 
        آنها سر هم داد نمی‌زنند بلكه خیلى به آرامى با هم صحبت می‌كنند. 
            چون قلب‌هایشان خیلى به همنزدیك است. فاصله قلب‌هاشان بسیار كم است.