دنیا،قطره عسلی بزرگ
قطره ی عسلی بر زمین افتاد،مورچه کوچکی آمد و از آن چشید و خواست که برود
اما مزه ی عسل برایش اعجاب انگیز بود،پس برگشت و جرعه ی دیگری نوشید...
باز عزم رفتن کرد،اما احساس کرد که خوردن از لبه ی عسل کفایت نمی کند و مزه
واقعی را نمی دهد,پس بر آن شد خود را در عسل بیندازد تا هر چه بیشتر و بیشتر
لذت ببرد...
مورچه در عسل غوطه ور شد و لذت می برد...
اما افسوس که نتوانست از آن خارج شود،پاهایش خشک و به زمین چسبیده بود
و توانایی حرکت نداشت...
در این حال ماند تا اینکه نهایتاٌ مرد... .
بنجامین فراکلین می گوید:
دنیا چیزی نیست جز قطره عسلی بزرگ!
پس آنکه به نوشیدن مقدار کمی از آن اکتفا کرد نجات می یابد،و آنکه در
شیرینی آن غرق شد هلاک می شود...
این است حکایت دنیا... .
+ نوشته شده در ساعت 16:2 توسط حسین دهقان
|
