تریتیکاله اولین گیاه زراعی مصنوعی ساخت دست بشراست که والد مادری آن گندم و والد پدری آن چاودار است. گیاهی است خودگشن، گل آذین آن شبیه چاودار و تعداد سنبلچه های زیاد در سنبله.

دانه تریتیکاله دارای چروکیدگی و رنگ تیره است که ظاهری ناپسند اما لایسین زیاد، خوراکی مطلوب برای دام و طیور را دارا می باشد. میزان پروتئین لاین های تریتیکله بین 10 تا 20 درصد است که بیشتر از میزان پروتئین گندم نان می باشد. ارقام تریتیکاله دارای سه  گروه است: بهاره، زمستانه و بینابین.

مزایای نسبی تریتیکاله

1-امکان استفاده دو منظوره به صورت مصرف دانه ای و علوفه ای (سرچر ، قصیل و سیلویی)

2- امکان استفاده نانوایی به صورت مخلوط با آرد گندم با نسبت یک چهارم و سه چهارم آرد تریتیکاله و گندم

3- تحمل بیشتر به تنش های محیطی غیر زنده شامل: