عقده های کمتری دارند،
شعور بیشتری دارند و قلب مهربانتری...
برای همین نباید از آنها ترسید،
آدم های کوچک و حقیر،با عقده های بزرگ ترسناک ترند...
چون از صدمه زدن به دیگران هراسی ندارند.
سم چیست؟
استاد به زیبایی پاسخ داد:
هر آنچه که بیش از نیاز ما باشد، سم است.
مانند :قدرت،ثروت،بلند پروازی،نفرت و یا هر چیز دیگری.
شاگرد دوباره پرسید :ترس چیست؟
استاد پاسخ داد:
عدم پذیرش ناپایداری چیزها در زندگی... چنانچه ما این ناپایداری را در
زندگی پذیرا باشیم،به ماجراجویی تبدیل خواهد شد!
شاگرد بار دیگر پرسید:حسادت چیست؟
استاد ادامه داد:
عدم پذیرش داشته ها و موقعیت های خوب دیگران.
اگر ما آن خوبی ها را در دیگران بپذیریم،به الهام و انگیزه تبدیل خواهد شد.
شاگرد پرسید:خشم چیست؟
استاد پاسخ داد:
رد و عدم قبول چیزهایی که فراتر از کنترل و توانایی ما است.
اگر ما آن را پذیرا باشیم ،این ویژگی به صبر و شکیبایی بدل خواهد شد.
شاگرد :نفرت چیست؟
استاد:
عدم پذیرش شخص به همان صورتی که هست.
اگر ما شخص را بدون قید و شرط پذیرا باشیم،
این نفرت به عشق تبدیل خواهد شد.
من زندگی را دوست دارم
ولی از زندگی دوباره می ترسم!
دین را دوست دارم
ولی از کشیش ها می ترسم!
قانون را دوست دارم
ولی از پاسبان ها می ترسم!
عشق را دوست دارم
ولی از زن ها می ترسم!
کودکان را دوست دارم
ولی از آینه می ترسم!
سلام را دوست دارم
ولی از زبانم می ترسم!
من می ترسم ، پس هستم
این چنین می گذرد روز و روزگار من
من روز را دوست دارم
ولی از روزگار می ترسم
