حسین دهقان

چاودار یکی از دانه های غلات است و با گندم و جو ارتباط نزدیک دارد. این دانه خودعقیم و دگرگشن می باشد.

این محصول در اروپای شرقی محبوب است.

این دانه نیز مانند سایر غلات شامل آندوسپرم، جنین و سبوس می باشد.

 بیشتر محصول چاودار جهان از اروپای مرکزی و شرقی، از جمله روسیه، لهستان و آلمان است.

چاودار همچنین در کانادا، مناطقی از آسیا و برخی از مناطق ایالات متحده کاشته می شود.

بیشتر کشاورزان بذر چاودار را در فصل زمستان می کارند و در بهار محصول خود را برداشت می کنند

شکل ظاهری دانه چاودار:

دانه چاودار خوشه های دراز و برگهای پهن دارد. نسبت به دانه گندم تیره تر، درازتر و ...

تریتیکاله اولین گیاه زراعی مصنوعی ساخت دست بشراست که والد مادری آن گندم و والد پدری آن چاودار است. گیاهی است خودگشن، گل آذین آن شبیه چاودار و تعداد سنبلچه های زیاد در سنبله.

دانه تریتیکاله دارای چروکیدگی و رنگ تیره است که ظاهری ناپسند اما لایسین زیاد، خوراکی مطلوب برای دام و طیور را دارا می باشد. میزان پروتئین لاین های تریتیکله بین 10 تا 20 درصد است که بیشتر از میزان پروتئین گندم نان می باشد. ارقام تریتیکاله دارای سه  گروه است: بهاره، زمستانه و بینابین.

مزایای نسبی تریتیکاله

1-امکان استفاده دو منظوره به صورت مصرف دانه ای و علوفه ای (سرچر ، قصیل و سیلویی)

2- امکان استفاده نانوایی به صورت مخلوط با آرد گندم با نسبت یک چهارم و سه چهارم آرد تریتیکاله و گندم

3- تحمل بیشتر به تنش های محیطی غیر زنده شامل: